వెన్నెల రాజు వెంటపడి వలపుల  వన్నెలు కురిపిస్తున్నాడు
వేణుగానం వెన్నెల రేయి తలపులలో  వేణుమాధడు

ఆరంభం

అంతు లేని ఆలోచనలే అనుక్షణం
అలుపే రాని ఈ ఆలోచనలకు అడ్డుకట్ట ద్యనం
ఆనందం చవిచూస్తున్నా నాతో నేను మౌనంగా
అద్భుతంగా తోస్తోంది మునుపెన్నడూ లేని విధంగా
అంతరంగం లో ఆనందాల ఆవిష్కరణేఇది
ఆరంభమే ఇది  అంతం లేనిది

పువ్వులేరి తేవే చెలి పోవలె కోవెలకు

నీవలె సుకుమారములూ 

నీవలెనే సుందరములు

పువ్వులేరి తేవే చెలి పోవలె కోవెలకు 

నెమలి తన పింఛాన్ని సవరించుకుంటూ వయ్యరం వొలకబోస్తోంది
నేలను నెమలి  ఈకలతో  సుకుమారంగా సుబ్రం చేస్తోంది
నడకేమొ నయనానంద నాట్యం

కళ్ళలో ఆనంద భాషాలు ఉబికి ఉబికి ఉప్పెనలా
కలలు నిజమాయె కార్తికేయుని గర్భగుడిలో దివ్యగానాలు

తూరుపు తేజమౌతోంది చీటీకటి భయం తో పారిపోతొంది
తూనీగల గుంపులా మంచు తెరలు పృథ్వి ని ముద్దాడు తోంది
కొండల గంభీరాన్ని చూసి ముచ్చటేసి మంచు మబ్బులు ఆలింగనం చేసుకుంటున్నాయి
కొడిగట్టిన దీపాలను తోలగించి కోవెలలో కొత్త దీపాల వెలుగులు సంతరించుకున్నాయి

మౌనం

మనతో మనం గడపడానికి మన శక్తి సామర్ధ్యాలను పెంచుకొడానికి మౌనం ఒక సాదనం
మౌనం ఎంత మధుం మటలలో చెప్పలేని మధురాతి మధురం
మనుషులంతా చుట్టూ చూస్తున్నా నా చూపులు నేల తల్లికే అంకితం
మమతల పలకరింపులు దరిచేరగనే పట్టి ఆపేస్తుంది మౌనవ్రతం
మాటలకందని తీయ్యని భావమేదో మనసంతా నిండి మంచులా చల్లగా కలిగిన వైనం

మనసు తేలిపోయె మబ్బుల్లో

మనసు మబ్బులా.తేలి తేలి పోతోంది
మానసమున మల్లెల వాన జల్లులు కురుస్తోంది
మందార మాలికలు నేలపై తివాచీ పరుస్తోంది
మది పారవశ్యమై పాడేస్తొంది పాదం ఆడేస్తోంది
మంకుపట్టుతో నను పట్టిపీడించె దయ్యం మొన్నటి తో వదిలేసింది
మకతికలో తికమకలో ఇన్నాళ్లుగా మనసు సతమతమై పోయింది
మనుషులు కొందరి మానసిక పైత్యాలు చూసీచూసి రొత పుట్టెసింది
మందుడికి నేడే దహన సంస్కారాన్ని గావిచి మది తలుపులు మూసెస్తోంది
మలినాలన్నీ మచ్చుకైనా లేకుండా మనసు మంచి గధంతో సుద్ది చేసేసుకుంది


            The end

కొండా కొన

కొండగాలి వీస్తుంది కోయిల గానంచేస్తుంది
కొడవలితో పల్లె పడుచు లేత గడ్డి కొస్తోంది
కొలనులో కొండల చాయ గమ్మత్తుగా కనువిందు చెస్తోంది
కొలువు తీరి వృక్షాలన్నీ మేము లేని గడ్డపై ఎలా       .........                                     జీవిస్తారన్నట్లుంది
కొమ్మ కొమ్మ చాటుచెసి గువ్వలన్నీ గూడుకట్టుకుని సప్త స్వరాల పలుకు తున్నాట్లుంది
కొమలమైన కలువల కన్నెలు కొలనులో జలకాలాడు యతున్నాయి
కోవిదులు కోవెలలో కొలువై వేదాలు వల్లిస్తున్నారు
కోటగొడలాగా చుట్టూ కొండలూ అన్నింటినీ పేర్చికట్టినట్లు వున్నాయి
కోనలు నీటి పాయలు, పరిసరాలమొత్తం పచ్చదనం సంతరించుకున్నాయి
కోపాలు తాపాలు ఇక్కడి మనుషులో మచ్చుకైనా, అగుపించవు
కోరికోరి వచ్చా ఇకడి మమతలు చూసి ఎంతో మెచ్చా ఇక్కడ ఏ రాగద్వెషాలు లేవు
కోవెలలో కొలువైన నా దేవున్ని కొలుచుకోడానికి కొలువు కూడా ప్రాప్తించిది
కోకనదము చెబూని కోమల మై మనసులో  శంకరుడికి మౌన ద్యానాభిషేకాలు చేస్తొంది

మనసు

మనసు మనిషి ని మరబొమ్మనుచేసి ఆడిస్తుంది
మనుగడలో జరిగినవి జరగనివీ అన్నీంటినీ ముందుంచుతుంది
మనిషిని క్షణమైనా ఏ ఆలోచనా లేని స్థితి లో ఉంచదిది
మబ్బుల్లా కమ్మెస్తాయి కళ్ళు మూసినా తెరచినా ఏదో ఒక జ్ఞపకాన్ని మొసుకొస్తుంది

పారిజాతం

పారిజాతాలు సందెవెళ కాగానే పరిమళాలతో పలకరిస్తాయి
పరితపించిపోతుంది నా మనసు పూల సువాసన ఆస్వాదించడానికయి
పవ్వళించాలనుంది పారిజాత సుమదళాల పానుపుపై
పరవశించనీ  పండువెన్నెల సోయగాల మాలికలపై
ప్రచేతనుడు కూడా పారిజాతాలకు ప్రభావితుడై వాన జల్లై తాకుతున్నాడు
ప్రభాత వెళ కాగానే ప్రభాకరుడు రాగానే పారిజాతాలు పుడమిపై చెరి పులకించుచుండు

తామర

నేను తలచా తామరని కొలనులో చూడాలని ఒక నాడు
నే తలచినదే తడవుగా కనువిందు చేస్తోంది ఈనాడు
ఏమని రాయను కవిత అలా చూస్తూవుండి పోయా మాటలు రాక
ఎదమెప్పించె శ్వేత వర్ణపు తామర తాకితే చాలు తరించిపోయె నా కోరిక

మా నాన్నకు శాంతి కర్మ

నాన్నకు శాంతి కర్మ జరిపించినందుకు నా మనసు కు శాంతి గా వుంది
నన్ను కన్న మా నాన్న ఋణం ఇలా తీరింది
నడి రాత్రి అమావాస్య లో శాంతి కర్మ సవ్యంగా సాగింది
నాన్నా నిన్ను ఎన్నోసార్లు నొప్పించాను నన్ను క్షమించు
నాకంట కన్నీరు ఆగక ఉప్పెనై పొంగె, ఒక్కసారి కనిపించు
నిన్ను మరచిందెపుడు ఎన్నో జ్ఞాపకాలలో నాతో ఉన్నావు
నీవు నన్ను పిలిచిన ప్రేమ పిలుపులో ప్రతిసారి కనిపిస్తావు
నాలోని చిత్రకళను మొదటీ సారి గుర్తించిందే నీవు
నాకు నచ్చిన చిత్రకళను ప్రోశ్చహించావు
నేను రాష్ట్ర అవార్డు పొందితే పొంగిపోయావు
నను సన్మానం చేస్తె ఊరందరికీ చెబుతూ                                                                ఉప్పొంగి పొయావు

పల్లె పడుచులతో దీపావళి సందడి

దీపావళి పండుగ సందడి (ట్రైబల్ )

అమ్మవారి పూజ లు అలంకారాలు
అందంగా అమర్చి దేవికి సమర్పించే నైవేద్యాలు
ఆనందంగా చిందులేసే ఆదివాసులు
అందరితో పాటు సై అంటూ ఆడెసాయి నా పాదాలు

ఆనందం

అరమరికలు లేని ఆనందాలు ఎలా వుంటాయొ చవిచూస్తుంన్నాను
ఆకాశంలో విహరిస్తున్నా ఇంత ఆహ్లాదాన్ని మొయలేక పోతున్నాను
ఉక్కిరిబిక్కిరి ఆయిపోతున్నా ఇక్కడి మనుషుల మధ్య ప్రేమ గౌరవం ఎనలేనివి కొనలేనివి
ఉసుపోని ఉహలతో కాలమంతా వృధా చేసానని క్షమించెస్తున్నా గడచినవి గతించినవి
ఏది చూసినా ఇంకొంచం ఆనందంగా వుండగలిగెదెదో నేర్పుతుంది
ఎంత ఆనందాన్ని నాతోనింపుతున్నా ఇంకాస్తెదో మిగిలే వుందెమొ అనిపిస్తుంది
నేను చేరుకునే తుది మజిలీ ఇదేనని నాక‌ర్దమైపోతోంది

దీపావళి కి ట్రైబల్ పేదలకు కోత్త బట్టలు స్వీట్స్ ఇస్తున్న ఫోటోలు

చద్రశేఖరా

చద్రశేఖరా 

రైలు ప్రయాణం

4/10/17.
చీకట్లు కమ్మెసాయి చిద్విలాసం చెస్తోంది చల్లగాలి
చిత్రించాలనుంది పండు వెన్నెల్లో జాబిల్లిని చుక్కల్ని
చిలిపి చందమామ మబ్బుల్లో దోబూచాడే అల్లరిగా
చుకుబుకు రైలు స్టేషన్ వస్తే ఆగింది మెల్లమెల్లగా
చూస్తూ వున్నా ఎన్ని స్టేషన్స్ వస్తాయా ఆతృతగా
చెయ్యి కిటికీనుండీ బయటకు చాచా చిన్నిచిన్ని                                చినుకులు తాకుతున్నాయి చల్లచల్లగా




 

నే మరువలేని అద్భుతం

అనుకున్నది జరగలేదా అంతులేని బాధ
అణుచుకున్నా ఆగడంలెదు కన్నీటి వెధ
సంకల్పం తో వెళ్ళానా అద్దాంతరంగా ఆగిపొతే                                                                   సంకటమెకదా
సంకాశము లేక నాపై సంకుచిత బేధమేల సచ్చితానందా
నిట్టూర్చి నిను నిందించి నిదురమరచి రాత్రంతా రొద
నిబ్బరించి బాధను నిగ్రహించుకుని నిష్క్రమించవలెనని        ..                        నిర్ణయించి ఎంచా నీదే భారముకదా
ఉదయమే వెళ్ళాను ఉహించనంతగా ఉహలన్నీ తలక్రిందులాయె
ఉల్లాసంతో ఉక్కిరి బిక్కిరి అయిపోయె నిర్ణయించే గడువు మారిపోయే
అద్భుతమె ఇది ఎలా సాధ్యం అంతా నీమాయె కదా
అశ్చర్యంతో అంతుపట్టలేని అయెమయమాయె                                            .      .....   నందనంద ఆనందా

చిన్ననాటి జ్ఞాపకాలు

చిన్న తనం లో పాఠశాలకు వెళ్ళె దారిపొడుగునా       ..                  ..  ...         చిందులు  వేస్తూ వెళ్ళెవాళ్ళం

చిందులేస్తుంటే రెండు జడలు అటూఇటూ ఊగుతుంటే

                    లయబద్ధంగా గంతులేస్తూ వెళ్ళే వాళ్ళం

చిన్నారి పొన్నారి పిల్లలమంతా చేతిలో చెయి వేసుకుని

                                  గాల్లో ఊపుకుంటూ  వెళ్ళెవాళ్ళం

 చేతితో స్నేహన్ని మెడచుట్టూ,నడుంచుట్టూఅల్లెసుకుని                                                    నవ్వుతూ వెళ్ళెవాళ్ళం

చెవిలో గుసగుసలు చెప్పుకుంటూ  వెళ్ళెవాళ్ళం

చాడీలు ఒకరిపై ఇంకొకరు తెగ చెప్పుకునె వాళ్ళం 

చెట్లు కనిపిస్తె చుట్టూ రాలి పడ్డ పూవ్వులేరి తెచ్చు                            ...                                         కునెవాళ్ళం

 చెతి వేళ్ళతో వాటిని చిదిమి చిన్ని బుడ్డ చేసి కొడితే టప్ప
                ఆని సబ్దాన్ని వినగానే బలే ఆనందించె వాళ్ళం
చెరువలోనే (పాఠశాలచెరువలో)చెట్టుకింద శీమచింత           .......          .        కాయలను పోటీ పడి వెతికె వాళ్ళం
చెట్టు క్రింద కూచుని అందరం పంచుకుని తినె వాళ్ళం
చెమ్మాచెక్క, తొక్కుడు బిళ్ళ దాగుడుమూత ఇలా ఎన్నో         .....                                          ఆటలు ఆడెవాళ్ళం
చెరిగిపోని జ్ఞాపకాలు చిన్ననాటి స్నేహాలు స్వచ్ఛమైనవి                  అందమైనవి. గడిచి పోయిన కాలంలోకి వెళ్ళలేం
 చిత్రం ఏంటంటే ఆ ఆనందాలు ఆటలు పెరిగేకొద్ది అవి        .                కూడా పెరగాలి కానీ బాధలు అసహనం
                         చిరాకు వీటివైపె మనంవెళుతున్నాం

శంభో శంభో

శంభో శంభో
శివుడి అభిషెకాల సెవలో తరించిపోయా
శివ లింగంపై వేపాకువుంచి నీటిధారగా
                   పోసె విదానం కొత్తగా తోచాయి
నీటిధార లింగం చుట్టూ నిలవుండిపోతాయి
నిగనిగ మంటూ శివలింగంపై ఆభరణాలు మేరిసి
                                                     పోతున్నాయి
మంత్రాలతో ఆలయం మారు మొగుతుంది
మనిషిని భక్తిలోకి లాగి మంత్రముగ్దుల్ని చేస్తోంది
అరవింద నేత్రాలతో చూడచక్కని మొము
అవతార పురుషుడు అద్వితీయమైన తేజము

ఎన్ని అందాలో ఈ సందెల్లో

సందెవేళ కాగానే సన్నజాజి గుబాలిస్తుంది
సంపంగి ముక్క ని నొక్కి కదలనీక ఆపేస్తుంది
సోగసైన ఈ ఆమనిని చూస్తే అసూయ కలుగుతుంది
పచ్చని తివాచీ నాకోసమే పరిచినట్టు
పలకరిస్తూ చందమామ పిలుస్తున్నట్లు
విహంగాలు వాలిపోయి జోల పాడినట్లు
వేయి వేణువు లాలనగా వింటున్నట్లు
పారిజాత పుష్పాలు నాకై పరిమళాలు జల్లి నట్లు
పారే సెలఏరు పట్టి తనలోకి లాగుతున్నట్లు
తుమ్మేద ఝంఖారం తామరను తాకినట్లు
తరచి తరచి ఈ ఆమని లో తరించినా తనివే
   ...                 .....       .         తీరనంటోంది

ఆనందమయ శ్లోకాలతో మేలుకొలుపులు
ఆకశంలో చద్రుడు రాత్రంతా నాకోసం వేచి
      అలసి పడమరకు సోలినట్లు నాలో భావాలు
రా రమ్మంటూ చందురున్ని నే పిలవగా సిగ్గతో కొండ                                                       చాటుకు పరుగులు
రేరాజుకు అలసిన నా మామకు రాగమాలికల జోలలు
పగలంతా నిద్దరోయి రాత్రికి నేనలసిన వేళకు రమ్మని                      ...                                             విన్నపాలు
పవ్వళించె వేలకు కావాలి నీ పలకరిపులు
     

ఆనందం

వెన్నెల్లో విహరిస్తుంటే మనసు ఆనంద డొలలాడూతుంది
వన్నెల కలువ నెలరాజును రారమ్మంటూ తలాడిస్తుంది
కలువలరేడు కొబ్బరాకు చాటుచేసి కవ్వస్తున్నాడు
కలిసేనా ఈ చెలిమి అవనికి ఆకాశానికి దూరం ఆమీడు
ఏంటో ఈ ఆనందం దీనీకీ అవధులే లేవు
ఏముంది ఈ నేలలో ఈగాలిలో ఏవీ గుర్తురావు
నాజీవితంలో ఇంత ఆనందం చవిచూడలేదు
నాలో ఈ మార్పు  మునుపెన్నడూ లేదు
వసంతాలు పూయిస్తుంది వీణలు మీటుతుంది
వనంలో పువ్వుల్లా నాలో నవ్వులెండబోస్తోంది
డమరుకం మొగిస్తుంటే నన్ను మరచి నాట్యమాడేసాను
డ్యాన్స్ అందరితో కలిసి ఆడెస్తుంటే ఆ ఆనందం                ..                     .....     ..              మాటల్లోచెప్ప లేను
దోసిట్లో దీపం పెట్టి కోవెల్లో ముగ్గెపెట్టి ఆడాం ముంగిట్లో    .....              ....      ....               .....       కోలాటం
దరువెస్తుంటే లయబద్దంగా సై అంటుది నా పాదం

నిన్నటి రోజు ఊదయం రైలు కూతతో మేలుకున్నా

నీలాల కళ్ళని నెమ్మదిగా తెరచి చూసా తెల్లని ఆకాశాన్ని

మబ్బులు కమ్ముకుని చల్లగాలితో ఈ రోజు మొదలైంది

మగత నిద్ర ని పక్కుకు నెట్టి చూస్తె నా గమ్యం వచ్చెసింది

గబగబా నా లగేజ్ తీసుకుంటుంటే ఒక వ్యక్తి సాయం        ..,.........              చేయడానికై ఎంతో చోరవతో వచ్చాడు

గోప్ప మనసున్నోడె అనుకున్నా మావారి జాబ్ ఏంటని

       ........                                                   అడిగాడు
తదేకంగా చూస్తుంటే ఏటా అని ఆనుమానం వచ్చింది            .  ........            నేను వాడి వైపుచూస్తె నవ్వుతాడు
తన్నాలనిపించింది నాకు ఎదవ పొట్టొడికి వేషాలు చూడు
తన్నుకొచ్చె కోపాన్ని ఆపుకుని ఛీ ఏ వయసు వాళ్ళనీ      .. ....వదలరే ఏబ్రాసి మొహలు మింగెసెలా చూస్తున్నాడు
మొహంమీదే ఛీకొట్టి వచ్చెసాను

చందమామ

ఉదయాన్నే చంద్రున్ని చూసా చందనాలు చల్లుతున్నాడ
ఉల్లిపొరలాంటి మేఘాలు దాటి తోంగి తోంగి చూస్తున్నాడు
చీకట్లో నడుస్తుంటే చిన్ని  కీటకాలు పెద్దగా అరుస్తున్నాయి
చిత్రం మైన  స్రృష్ఠి వర్షం పడగానే అందాలు ఆరబొస్తాయి
నేలంతా చిన్ని చినుకు  కు పచ్చని పుడమి పులకింత
నేలతల్లి నవ్వినట్లు పూలన్నీ నన్ను పిలిచె పలకరింత
సూర్యుని కిణాలు నీటి పైపడి తలుక్కన్న చమక్కు

నిద్ర రాని నాకు నైట్ అంతా నీట్ గా ఇల్లు సర్దుకొడం లో సరిపోయింది
నీలి ఆకాశం తెల్లబోయి చూస్తుంది నీ నీలికళ్ళల్లో నిదరెందుకు రాలెదని. నా పుట్టినింటికి వెళ్ళాలి ఆనందం ఉప్పోంగి నిదుర దరిచేరనంది. హడావుడి గా బయలుదేరిన నాకు ప్రశాంతమైన ప్రయాణం సాగింది
చుట్టూ పచ్చ దనం గడ్డి మొక్కలు చిరుగాలికి  ఉగుతున్నయి నీలగిరి చెట్లెమొ ఆకాశానికి బూజు దులుపుతున్నాయి తాటి చెట్లు తన ఆకులతో తాలం వెస్తున్నాయి తంగెడుపూలు విరగ బూసి సిగ్గుతో నేలకేసి రాస్తున్నాయి పక్కనే పిల్లకాలువలు. కువ కువ మంటూ గువ్వలు . చెరువులన్నీ నీటితో నిండిపోయున్నాయి. పచ్చని పోలాల్లో తెల్లని కొంగలు కదలకుండా నిలుచున్నాయి నేను వెళుతున్న రైలెమొ కూతకూస్తూ పరిగెడుతుంది గాలివాటానికి నా ముంగురులు మొముపై నాట్యం చేస్తున్నాయి రాత్రి నిదుర పోని నా కనులు కునుకు తీస్థున్నాయి. పసువులకాపరి రాతి గుట్టపై పడుకుని ఏవో పద్యాలు పాడుతున్నాడు. విహంగాలు ఏవో  వింత నాదాలు చేస్తున్నాయి ప్రయాణం లో నా మది పరవశించి పోతుంది.

వర్షం నన్ను ముంచెసింది

వర్షం వద్దన్నా వస్తుంది
వాగై రహదారిని ముంచెసింది
వచ్చా షాపింగ్ కి నచ్చ లేదు ఏదీ
వెనుతిరిగెలోపే వాన వచ్చెసింది
వేచి చూస్తున్నా రెండు గంటలు గడిచింది
వేగంగా కురుస్తుందేకానీ తగ్గడంమే లేదిది
వేళకాని వేళ వర్షమేంటి అయినా బాగుంది
వెళ్ళాలి ఇంటికి కంటికి కనిపిచదేది దారి
వచ్చేటప్పుడు కారులో వచ్చుంటే బాగుండెది
వేడి వేడి కాఫీ తాగాలనిపించినా వివేకం వద్దంది
వడి వడిగా నా కాళ్ళు రోడ్డును దాటేసింది
వోళ్ళంతా ఒక్క క్షణం లో తడిచి ముద్దైయింది
వెంటతీసుకెల్లడానికై మా శ్రీవారు వచ్చినతీరు
              .......                 నాకెంతో నచ్చింది
వెంటనే బండేక్కేసాను వర్షం కుండపోతగా మాపై
            ..        ..                     కురుస్తునేవుంది
వేల వేల సార్లు నేను తపించినదే ఇలా తడవడమన్నది
వెలకట్టలేని అవకాశం నాకిది
వరమై నాకోసం వచ్చెసింది
వాన పాటలన్ని నామది ఉల్లాసంగా పాడేస్తుంది
వాలు కళ్ళపై వాననీటిని తొలగించి చూస్తే అప్పుడే
  ..                 ...                 మా ఇల్లు వచ్చెసింది
వీలుచూసుకుని ఇలాంటి అవకాశం మళ్ళీ నాకోసం
                                                తప్పక వస్తుంది
వీడుకోలిక ఈ క్షణానికి మరువలేని మధుర కావ్యమిది