సుభోదయము

కోయిలలు కుహు రాగాలు పలికే
కోవెల పాటలు శృతులు కలిపే
కోటి వేలుగుల కొంగొత్త కాంతులోలికే,
కమలావుడు కదం తొక్కి కదలి సాగే
కమల కాంతుని లేత వెలుగుల గని
కాకీపురి పురివిప్పి నాట్యాలు చేసే
నీ కైన్కర్యమునకై ఉప్పొంగే నా మనసు
కృతులకు నీవే కారకుడవు
కృతార్త మాయె జీవుల జీవితాలు
                          -కళావాణి-

వెలుగు-చీకటి

చీకటింట కూర్చొని చీకటని చీదరించనేల
చిదిమి చిన్ని దీపం వెలిగించి కాంతి నిపవేల
చిన్ని దీపము చిమ్మ చీకటిని పారద్రోలు
జ్ఞాన మనే వెలుగు అజ్ఞాననమనే చీకటిని పారద్రోలు 
                                                     -కళావాణి-

విజయం

విజయం తప్పక నిన్ను వరిస్తుంది
వజ్ర సంకల్పం దృడంగా  నీకుంటే
వైఫల్యాలు వచ్చినా వదలకు పట్టు
విజయానికి అపజయం తొలిమెట్టు
విభావారికి ప్రబాతనికి తేడాలేక శ్రమించు
విధేయతతో విజ్ఞాన్ని సంపాదించు
విత్తనం చిన్నదైనా మహా వృక్ష మౌతుంది
సకల్పం చిన్నదైనా విశ్వమంతా ఖ్యాతి నిస్తుంది
విఖ్యాతి గాంచిన వారెందరో అపజయాలు  పొందిన వారే
విపత్తులు వస్తాయి పోతాయి చివరకు గెలుపు విజయానిదే
                                                        -కళావాణి-

నా రేమో కై నేను

ఎడమేరుగని జీవనం కావాలి
ఎద నిండా  నేనే ఉండాలి
కడలంత ప్రేమ కావాలి
కడు తీపి తీరం చేరాలి
ఎడతెగని ఆలోచనలు నావే కావాలి
ఎడబాటేరుగని ఎద కౌగిలి కావాలి
ఎడారి దారి కానీకు మది మజిలి
ఏడ ఉన్నా నీ నీడ నేనై ఉండాలి
ఎండుటాకులమై మనం మిగిలినా
పండుగలై ప్రతిరోజూ పరవసించాలి
                                      -కళావాణి-

ఓ లలనా కడు లావన్యమే కదా నీ సొగసు (మౌనిక )

ఓ లలనా నీ లయలు హొయలు ఏమని వర్ణించను
చారడేసి కళ్ళు చక్కదనం ముందు కలువలు మొహం చాటేసాయి
సంపంగి సాటిలేనిదని చాటే చక్కని చెక్కిన నీ ముక్కుని చూసి
దొండపండు దోబుచాడే నీ పెదాల రంగుని చూసి
పారిజాతమే పరవశించే నీ పలువరుసతో తనని పోల్చి చూసి
చంద్రవంక చిన్నబొయే చక్కని నీ మందహసముని గాంచి
చెక్కిలి చమకు చూసి ఆ చుక్కలే వేవేలబోయే
ముఖ కమలము గాంచిన బ్రమరము మకరందమును గ్రోలుటమరచె
సన్నని నీ నడుముకు సరిలేనిదే లేదని సన్నాయి రాగాలు మరచె
 కలికీ నీ కరములు గాంచి తామర తూడలు తామర పత్రముల చాటునదాగే
జీరాడు కుచ్చిల్ల చాటుచేరి పారాడు పాదాలు, పద్మాలు సాటి రావే
హంసలు చిన్నబోయే నీ వయ్యరి నడకలకు తాము సాటిరాలేమని
సెలయేరుల సరవేగములు సెలవనే నీ వయసు పరవల్లకు సాటిలేదని
చుక్కలు గగనాన చప్పున మేఘాన్ని చాటుచేసే నీ చెక్కిలి చమకు చూసి
పట్టుకన్నామృదువైన  నీ కురులు గాంచి పట్టు పురుగు పట్టు నేయక పారిపోయే
అరుదయిన అద్భుత శిల్పానివే నీవు 
అమర శిల్పులు చెక్కిన అపురూప శిలవు నీవు
ప్రాణమున్న శిలవు నీవు నా ప్రేమ దేవతవునీవు
                                                                        -కళావాణి-

వసంత పౌర్ణిమ

వసంత పౌర్ణిమ వచ్చింది
వన్నెల వెన్నెలలు తేచ్చింది
వయ్యారాల వనితల మనసు దోచింది
వగలమారి చందమామ చూపు గుచ్చినది
విరహాల చందనాలు పేర్చింది
వగలు సెగలు మనసున పూయించింది
వలపు పిలుపుల ప్రేమ పులకరించింది

వెలవెలబోయే నా మనసు మబ్బుల దాగిన నిను చూచి
వెన్నెల వర్షం లో నిలువెల్లా తడిచాను మురిసి మురిపించి
వగలమారి జాణవులే జాబిల్లి
వల్ల నన్న వుండనీవు ప్రేమ జల్లి
వల్లే యని నా మనసు మెల్లగ నిను జేరి
వలచినా వివరించలేను మనసు జారి
వయ్యారి మల్లెల వాసనలు మత్తు జల్లె
వరసైన చందమామ చందనాలు జల్లే
వనమంతా వలచే వన్నెల వలరాజుని చూసి
వసంత శోభలై విరిసే జాబిల్లి వెన్నెలలతో కలిసి
                                                     -కళావాణి- .

ఉగాది

ఉగాది వచ్చింది

ఉశ్చ హాన్ని నింపింది
ఊరించే వసంతకాలం వచ్చేసింది
ఒగరు,తీపి,కారం,చేదు,పులుపు,(ఉప్పు)రుచి
ఓహో .. అనే షడ్ రుచులను రుచి చూపించింది
ఉర్రుతలూరించె వయ్యారి వసంతం వచ్చేసింది
ఉప్పొంగే నా మదిని ముంచేసింది
ఉరకలేసే నా మది వసంత కోకిల గానం విని
ఊరకుoడదే  నా మది చిలిపి తలపులు గని
ఉరికే నాలో ఆనందాల డోల
ఉహకె తోచే కవితా హేల
ఊరంతా సబరాలు అంబరాన్ని తాకింది
ఊయాల ఉహాల్ని ఉగించింది
ఉల్లి పొరల దుస్తులు ఊరంతా ధరించింది
ఉండుండి వచ్చే చల్లని గాలికి ఉప్పొంగింది
ఉష్ణోగ్రతలు పెరిగే రోజుల్లో చల్లని గాలికి తపిస్తుంది
ఉహల మదిలో వసంతం విరబుసింది.
                                                  -కళావాణి-

సూక్తి

విధానాలు లేని రాజకీయాలు, అంతరాత్మ లేని ఆనందం

పనితో నిమిత్తం లేని సంపద, గుణం లేని జ్ఞానం,
నీతిలేని వ్యాపారం, మానవీయతలేని శాస్రం,
త్యాగం లేని ఆరాధన మనల్ని నాశనం చేస్తాయి.
                                    -మహాత్మాగాంధీ -